18 هزار گل و گیا در کابل پایتخت افغانستان !
رونق بازار گل و گیاه در پایتخت
Home » فیچر » رونق بازار گل و گیاه در پایتخت
مرکز خبرنگاری تحقیقی پیک
کابل – ۱۰ ثور ۱۳۹۸
گزارش‌گر: گل‌دسته ایزدیار
بهار که می‌رسد، برخی از جاده‌ها و خیابان‌های شهر کابل به‌جای گندگی و آلودگی، تبدیل به محله‌ی کاروبار«گل‌وگیاه» می‌شود. فضای سبز و گوارا، برای چند روز و هفته‌ی کوتاه.
یکی ازاین جاده‌ها که تا بهار سال پار، جاده‌ی خاکی با انبوهی کثافت در کنار کانال پُراز آب گندیده و بوی‌ناک بود. این جاده که منتهی به چهارراهی مارکیت میوه و پروان‌سه است، کمتر مردم پیاده‌رو و موتررو ازاین راه رفت و آمد داشتند.
اکنون، جاده اسفالت شده‌است، کانال‌هم پوشیده و فضای سبز و گل‌خانه‌های رنگارنگ کنارجاده، چهره و سیمای باورنکردنی به‌خود گرفته‌است. گل و گل‌دان‌های رنگارنگ درون وبیرون گل‌خانه‌ها و نهال‌های سبزوتازه در دوطرف از عقب انباری تا پیش‌روی جاده، تصویر شگفت‌انگیزی از این‌جا ارایه می‌کند.
فروتن سی ساله، یکی از این گل‌فروشان به خبرنگار پیک می‌گوید:
«امنیت و آرامی که باشه، هم کاروبار است، هم شهر و خانه‌ی ما گل و گل‌زار است.»
از رونق کاروبارش راضی است و به‌گفته‌ی خودش، بیش‌وکم پنج هزار نمونه گل و گیاه و تخم و نهال مثمر و غیرمثمر را، کمتراز یک سال به‌این‌سو با هزینه‌ی اندکی سرمایه‌گذاری کرده‌است.
مشتریان انگشت‌شماری هم به‌این‌جا سر می‌زنند. مرد کهن‌سالی پس‌از ته‌وبالا کردن چند دسته نهال و…، به فروتن گفت: «اگر بُزق چاریکار باشه، می‌ارزه وگرنه ارزش نداره …»
«بُزق» یا نهال نورس هر نوع گل و گیاه و سبزی‌ها که برخی از این گل‌فروشان، هر دسته‌ی حاوی (۱۰-۲۰) نهال آن را ۱۰ تا ۱۰۰ افغانی می‌فروشند. هر نهال مثمر ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ افغانی و هر گُل داخلی وخارجی هم ۵۰ تا ۷۰۰ افغانی دراین گل‌فروشی‌ها عرضه می‌شود.
معشوق‌الله ۵۵ ساله که بیش‌تراز ۲۰ سال به‌این‌سو، با گل و گیاه و باغداری سروکار دارد، از گُل‌های مانند (جری‌بند، شب‌بو، نازبو، جعفری، مرسل، آدم‌چهره، خار، گلاب، زنبق، توت، پتونی، نوکیا، لیر، کاکتوس، قیف، انتری، لیلی‌مجنون و…) نام می‌برد و می‌گوید:
«هژده هزار رقم گل و گیاه به‌هر فصل سال داریم از داخل و خارج؛ اما جای مناسب برای نمایش آن نداریم.»
او درحالی‌که بیش‌وکم دوصد مترمربع زمین کنارجاده‌ی پروان دوم را در ناحیه چهارم شهر کابل، از مالک‌اش به‌کرایه گرفته‌است، می‌افزاید که به‌همین دلیل کرایه کمرشکن، تا یکی دو ماه دیگر با سرد شدنِ بازار گُل‌وگیاه، مجبوراست این ساحه را ترک کند. جایی‌که در نبود این گُل‌فروشان، گند و خاک‌دانی بیش نخواهد بود.
جاده‌ها و محله‌های زیادی هستند که با گذر فصل بهار، گل و گیاه و کاروباریان‌اش دوباره کوچ می‌کنند و یاهم به راه عام و انباشت‌های کثافت و آلودگی تبدیل می‌شوند. اما شهرداری کابل متعهد شده که برای دوام کار این گُل‌فروشان در برخی‌از نواحی، دست به‌کار خواهد شد.
نجیب‌الله الکوزی رییس اداره‌ی سرسبزی شهرداری کابل به خبرنگار پَیک می‌گوید که ام‌سال، برنامه‌ی جدیدی را زیرنام «گُل پایتخت» با محوریت مردم به‌ویژه باغ‌داران و گُل‌فروشان در شهر کابل راه‌اندازی کرده‌اند.
آقای الکوزی باانتقاد از هم‌کاری نکردنِ مردم در رفع آلودگی و ایجاد سرسبزی شهر کابل، می‌افزاید که همه‌ساله کم و بیش ۵۰۰ تا ۷۰۰هزار نهال مثمر و غیرمثمر در مناطق مختلف شهر و بیرون‌از شهر کاشته می‌شود؛ اما نیمی ازاین نهال‌ها به‌دلیل کمبود آب، گشت‌وگذار مواشی و بی‌توجهی شهروندان، از بین می‌روند.
بربنیاد بررسی‌های مؤسسه‌ی بین‌المللی هبیتات در سال ۲۰۱۶م. تنها ۱۲۳هکتار ساحه‌ی سبز کابل در مقایسه با سایر زمین‌های دولتی، مسکونی، تجاری، صنعتی، زراعتی و بایر، حتا به نیم درصد هم نمی‌رسد.
مسوولان اداره‌ی ملی حفاظت از محیط زیست هم، نبود ساحه‌ی سبز را مهم‌ترین عاملِ آفت‌های طبیعی، آلودگی و شیوع بیماری‌های گوناگون در شهرها دانسته و تأکید می‌کنند که تنها کِشت‌وکار گُل و نهال در محل زیست می‌تواند در زدودنِ این‌همه آفت و آلودگی مؤثر باشد.
کاظم همایون رییس اداره‌ی ملی حفاظت از محیط زیست کابل، از همه‌ی پایتخت‌نشینان می‌خواهد که به‌قدر توان‌مندی شان، کشت‌وکار گُل و نهال را در خانه و محیط کار و کوچه و جاده‌ی شهر خود فراموش نکنند.
به‌گفته‌ی آقای همایون، گسترش ساحه‌ی سبز و کشت‌وکار گُل و گیاه در خانه و بیرون‌از خانه، نه‌تنها از آلودگی محیط زیست می‌کاهد، بل‌که سبب کاهشِ استرس و خسته‌گی و افزایش کارآیی و خلاقیت در وجود آدم‌ها می‌شود.
کارشناسان محیط زیست و متخصصان طب وقایوی نیز، توصیه نموده‌اند که گل و گیاه از نظر روانی فواید زیاد دارد. به‌باور برخی ازاین آگاهان، با قراردادن یک یا دو گل و گیاه زینتی در خانه‌ی نشیمن و اتاق کار، می توان هوای اتاق را تازه و مرطوب نگه داشت و هم‌چنان از گرد و غبار ناشی از آلودگی‌هم، خود و اطرافیان خودرا نجات داد.
چنان‌که لعل‌محمد روشن باشنده‌ی ناحیه دهم شهر کابل نیز به‌گفته‌ی خودش، سالانه پنج تا ده هزار افغانی را صرف گُل و گیاه در خانه و حویلی‌اش می‌کند و از دیگران‌هم می‌خواهد که نجات از آلودگی را، با گُل و گیاه باید تجربه کنند.
